گذری بر جشن‌ها و اعیاد سالیانه مسیحیان

گذری بر جشن‌ها و اعیاد سالیانه مسیحیان

مسیحیان دارای جشن‌ها، و اعیاد بسیاری در طی سال هستند. برخی از آنها مانند روز کریسمس هر سال در یک تاریخ مشخص رُخ می‌دهند؛ در صورتی که برخی از آنها در محدوده‌ای از تاریخ در نوسان هستند. یکی از اعیاد اصلی مسیحیان که داری تاریخ متغیر است عید پاک یا عید قیام است و از آن جهت که تاریخ بسیاری از اعیاد در ارتباط با عید قیام قرار دارد از اینرو تاریخ آنها نیز متغیر می‌باشد. هر یک از این اعیاد دارای تاریخچه و همراه با مراسم خاصی هستند که سعی شده است تا در حد لازم به آن پرداخته شود.

لازم به ذکر است که این اعیاد بر دو بخش تقسیم می‌شوند، یک بخش از آن اعیاد جهانی و عمومی هستند که معمولاَ توسط ایمانداران سراسر دنیا برگزار می‌شود، و بخش دیگر، اعیاد و جشن‌هایی هستند که توسط یک یا چند منطقه، و یا یک یا چند کشور خاص برگزار می‌شوند. در اینجا سعی بر این است که بتوانیم پاسخگوی هر دو بخش باشیم.

ایام تجلی Season of Advent

سال مسیحی معمولاَ با یک سری از تدارکات برای کریسمس آغاز می‌شود، و البته این زمانی برای نگاه به بازگشت دوباره مسیح نیز هست. ایام تجلی چهار هفته قبل از کریسمس آغاز می‌شود. بنابراین شامل چهار یکشنبه قبل از کریسمس می‌شود. شروع این ایام مابین ۲۷ نوامبر و ۳ دسامبر و همگام با مابین ۶ و ۱۲ آذر ماه متغیر است.

واژه «Advent» به معنی «آمدن» و «وارد شدن» است و در این ایام، اشاره به جشن تولد مسیح در کریسمس دارد. در این ایام یک برنامه خاص دیگر نیز برای بچه‌ها به نام «نور مسیح» «Christingle» وجود دارد که در جای دیگر به آن خواهیم پرداخت.

ایام تجلی در بسیاری از کلیساها زمانی برای تعمق و آماده سازی جهت برپا داشتن جشن ولادت مسیح در کریسمس است. واژه لاتینِ نام این ایام از یک کلمه یونانی به نام «parousia» ترجمه شده که معمولاَ اشاره به بازگشت دوباره مسیح دارد. این زمانی مابین وعده آمدن اولیه مسیح و وعده بازگشت دوباره اوست.

کلیساها معمولاَ برای تزئین کلیسا از پارچه‌ها و نوارهایی به رنگ بنفش و یا آبی تیره استفاده می‌کنند. رنگ بنفش نمادی از رنگ سلطنتی و اقتدار مسیح است و آبی نیز نمادی از امید محسوب می‌شود. یکی دیگر از مراسم این ایام روشن کردن چهار شمع بر روی یک تاج گل است. رنگ هر شمع دارای نماد خاص خود است.

• اولین شمع که به رنگ بنفش است، و نمادی از نبوت یا امید محسوب می‌شود و برای اولین یکشنبه ایام ظهور در نظر گرفته شده است.
• دومین شمع نیز به رنگ بنفش و نمادی از بیتْ‌لَحِم ، محبت و آماده شدن برای آمدن مسیح است که برای دومین یکشنبه این ایام منظور شده است.
• سومین شمع معمولاَ به رنگ صورتی و نمادی از شبانان و شادی برای تولد مسیح است که در سومین یکشنبه این ایام روشن می‌شود.
• چهارمین شمع نیز به رنگ بنفش و نمادی از فرشتگان، و صلح و آرامش بر زمین است که در آخرین یکشنبه این ایام روشن می‌شود. و بر اساس اعلام تولد نجات دهنده توسط فرشتگان است.
• معمولاَ افراد شمع پنجمی هم به رنگ سفید و در وسط چهار شمع دیگر روشن می‌کنند که نمادی از کریسمس و عیسای مسیح است.

نور مسیح Christingle

«نور مسیح» یک مراسم نمادین است که توسط بسیاری از فرقه‌های مسیحی برگزار می‌شود؛ این مراسم به مناسبت عیسی مسیح «نور جهان» و در ایام انابت و کریسمس جشن گرفته می‌شود. این رویداد توسط هزاران کلیسا و مدرسه جشن گرفته شده و هدف آن جمع آوری اعانات و پول جهت حمایت از نوجوانان است.

این مراسم شامل پرتقالی است که روبان قرمزی در وسط آن بسته شده و چندین آبنبات و میوه خشک شده که در یک چوب چوبی قرار داده شده و یک شمع است که در پرتقال فرو رفته است. که مفهوم هر یک از این عناصر بطور نمادین به شرح زیر است. البته هر یک از این نمادها بدین خاطر است تا کودکان بتوانند درک بهتری از اهمیت مسیح و انجیل و ارتباط آنها در زمان کریسمس داشته باشند.

• پرتقال، نمادی از این دنیاست.
• روبان یا نوار قرمز رنگ، نمادی از محبت و خون مسیح است.
• آبنبات‌ها و میوه‌های خشک شده، نمادی از آفرینش نیکو خداوند است.
• نور شمع نیز نمادی از نور مسیح در جهان است.

بخشی از جنبه‌های این مراسم شامل دعا، سرود خواندن، و جمع آوری هدایا و کمکهای مردمی می‌باشد؛ از این جهت که این جشن صرفاَ بر اساس کودکان شکل گرفته است، از اینرو یکی از رویدادهایی است که کوکان نیز بخش مهمی از آن هستند و سبب شادمانی بزرگسالان در هر سن و سالی می‌شوند، حتی کسانی که بطور مرتب به کلیسا نمی‌روند از این جشن لذت می‌برند.

تاریخچه شروع این جشن به سال ۱۷۴۷ می‌رسد که در شهر مرن بورن آلمان و توسط اسقف جاناتان واتویل بنیاد گذاشته شد، او می‌خواست به طریقی ساده شادی را نشان دهد که از طریق مسیح وارد زندگی افراد می‌شود. او وقتی شمع‌های روشن را به دست کودکان داد، این چنین دعا کرد: «خداوند عیسی، شعله‌ای در قلب این کودکان روشن کن تا به دوستان تو تبدیل شوند».

روز کریسمس Christmas Day

روز ولادت عیسای مسیح از مریم باکره است که توسط مسیحیان سراسر جهان جشن گرفته می‌شود. بسیاری از اعضایِ کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری نیز آنرا در شامگاه ۲۴ دسامبر برگزار می‌کنند.

ایام کریسمس Christmastide 

ایام کریسمس پس از ایام ظهور در ۲۵ دسامبر که معمولاَ مصادف با چهارم یا پنجم دی ماه است آغاز شده و بطور سنتی به مدت دوازده روز و تا پنجم ژانویه مصادف با ۱۶ دی ماه بطول می‌کشد و زمانی برای جشن ولادت مسیح است.

تاریخچه   

در دوران بعد از میلاد، پیروان ادیان بت‌پرست همچنان به پرستش الهه‌های یونانی و رومی، مصری و دیگر خدایان اساطیری می‌پرداختند. مسیحیت سعی در براندازی این کیش‌ها داشت و توانست در بسیاری از مناطق به پیروی از آنها خاتمه دهد. اما این بت‌پرستان همچنان به انجام برخی از مراسم خود پایبند بودند. از اینرو برخی از سران کلیساها تعدادی از نمادها و رسم و رسوم این ادیان را با تعاریف جدیدی در دنیای مسیحیت حفظ کردند.

کریسمس جشنی است که در برهه‌ای از تاریخ برخی از رهبران کلیسا آن را به تولد مسیح گره زدند. منشا دقیق انتخاب روز ۲۵ ماه دسامبر به عنوان روز میلاد عیسی مسیح از نظر تاریخی مبهم بوده و مشخص نیست که از چه زمانی مسیحیان برای میلاد مسیح جشن گرفته‌اند. زیرا که حتی در انجیل‌های چهارگانه نیز برای تولد عیسی مسیح هیچ تاریخی ذکر نشده است. به نظر می‌رسد پس از مرگ رهبران اولیه‌ی مسیحیت در دو قرن نخست، روز مشخصی برای تولد عیسی مسیح تعیین شده است.

از این‌رو می‌بینیم برای نخستین بار در سال ۲۲۱ پس از میلاد است که در نوشته‌های سکستوس ژولیوس افریکانوس، ۲۵ دسامبر به عنوان روز تولد مسیح ذکر شده و رفته‌رفته در بخش بزرگی از دنیای مسیحیت مورد قبول واقع شده است. انتخاب ۲۵ دسامبر به عنوان سالروز تولد عیسی مسیح و برپایی جشن و سرور در آن روز در اوایل قرن چهارم مورد حمایت کنستانتین امپراتور روم که به پدر کلیسا مشهور است واقع شد و بدین ترتیب آیین کریسمس بیش از پیش در دنیای مسیحیت تثبیت گردید.

در منابع دیگر، کریسمس شکلی مسیحی شده از جشن «روز تولد خورشید شکست ناپذیر» در امپراطوری رُم ذکر شده است که به عنوان نماد زایش خورشید و اتمام زمستان برگزار می‌شده است. این جشن نیز یک آیین شرک‌آلود بوده که در آن رومیان هر ساله از ۱۷ تا ۲۵ دسامبر برای تشکر از سیاره کیوان یا خدای کشت و زرع به جشن و شادخواری مشغول می‌شدند. میترائیسم یا آیین پرستش ایزد در ایران باستان از دیگر ریشه‌های کریسمس مسیحی ذکر شده است که در آن در ۲۵ دسامبر مردم انقلاب زمستانی را با شرکت کردن در مراسمی به بهانه میلاد الهه میترا جشن می‌گرفتند و رومیان فراوانی نیز ایرانیان را در این جشن همراهی می‌کردند. به طور کلی به نظر می‌رسد نوید آغاز بهار و گذر زمستان برای تمامی آیین‌های چند خدایی پیش از مسیحیت به نوعی با شادی و جشن همراه بوده است.

در واقع کلیسای کاتولیک با تعیین روز ۲۵ دسامبر به عنوان روز میلاد عیسی مسیح خواسته است به مراسم‌های زمستانه پیروان چندخدایی در آن زمان، اعم از معتقدان به خدایان رومی و یونانی و میترا و نیز ادیان باستانی مصر که همگی در کل برگزارکننده جشنی زمستانی در کیش خود بودند، معنا و مفهوم مسیحی داده و بر پیروان مسیحی بیافزاید. با این حال اختلافاتی که در مورد تاریخ برگزاری جشن میلاد مسیح بین مسیحیان وجود دارد نشان‌دهنده آن است که این سیاست کلیسا مورد تایید تمامی رهبران مسیحی نبوده و مخالفت‌هایی نیز وجود داشته است. هرچند نه به شدت مخالفت‌های دو قرن اول.

بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک رُم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن می‌گیرند. برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین و فلسطین جشن کریسمس را در روز ۷ ژانویه برپا می‌کنند و ارامنه نیز به طور منحصر به فردی روز میلاد مسیح را در ششم ژانویه جشن می‌گیرند.

بر این اساس، بیشتر مسیحیان در غرب، ۲۵ دسامبر را به عنوان روز تولد مسیح به رسمیت شناخته‌اند؛ اما مسیحیان ارتدوکس شرق، ششم ژانویه را برای جشن میلاد مسیح، به رسمیت می‌شناسند. اختلافات بر سر جشن‌های کریسمس در جهان مسیحیت گاهی به مناقشات بزرگی نیز منجر شده است. مثلاَ در انگلستان در دوران حکومت کرومول در اواسط قرن هفدهم میلادی، پیوریتن‌ها که اعتقادات مسیحی محکمی داشتند با جشن گرفتن کریسمس به عنوان سنتی بت‌پرستانه و آمیخته با رسوم مشرکین مخالفت کردند و حتی پارلمان انگلستان مدتی جشن گرفتن کریسمس را ممنوع اعلام کرد.

کریسمس جشن مذهبی   

واژه کریسمس از دو بخش کریس و مس تشکیل شده که به معنای مراسم عشای ربانی در روز مسیح است. که بعدها به معنای «جشن مسیح» استعمال شده است. مردم بسیاری در آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا، آسیا و دیگر مناطق جهان کریسمس را به عنوان مهم ترین رویداد سالانه مسیحی جشن می‌گیرند.

این جشن از اوایل قرن بیستم میلادی به بعد به تدریج وجهه مذهبی خود را از دست داده و هم اکنون بیشتر به عنوان یک جشن غیرمذهبی برگزار می‌شود، و بیشتر مردم، این ایام را به عنوان دور هم جمع شدن اقوام و دوستان و هدیه دادن به هم، می‌شناسند. کریسمس با آیین‌های ویژه‌ای به طور مثال آراستن یک درخت کاج، برگزار شده و شخصیتی خیالی به نام بابانوئل نیز در آن نقشی مهم دارد.

نگاه غیرمذهبی آمریکایی‌ها به کریسمس در اواخر قرن بیستم منجر به مناقشه‌های قانونی شد. عده‌ای بحث‌هایی در مورد ماهیت کریسمس و شناسایی آن به عنوان یک جشن دینی یا سکولار به پیش کشیدند و به رسمیت شناختن کریسمس را به عنوان تعطیلات فدرال نقض قانون جدایی کلیسا و دولت در آمریکا دانستند.

دادگاه عالی آمریکا در روز ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰ تعطیلات رسمی و عمومی کریسمس را نقض کننده قانون جدایی دین از حکومت ندانست و اعلام کرد که این روز یک هدف کاملاَ سکولار و غیرمذهبی را مد نظر دارد. در سال ۲۰۰۵ عده‌ای از این مسیحیان آمریکایی تظاهراتی علیه سکولار اعلام شدن کریسمس به راه انداختند و اعلام کردند کریسمس با اهداف سکولار و برنامه‌های ضد مسیحی مورد تهدید واقع شده است. اما غرب بیشتر به تاثیر اقتصادی کریسمس اهمیت می‌دهد تا وجهه مذهبی آن.

بابانوئل کریسمس   

شخصیتی که امروزه به شکل پیرمردی مهربان و فربه با لباس سرخ رنگ و ریشی سفید و بلند، در هنگامه کریسمس در میان برگزار کنندگان این جشن ظاهر می‌گردد به چندین اسم شناخته می‌شود.

بابانوئل، سانتا کلوز و سنت نیکولا از معروفترین این اسامی هستند.

در سده چهارم میلادی، یکی از اسقف‌های آسیای صغیر (ترکیه امروز) به خاطر رفتار مهربانانه با کودکان شهرت یافت. این شخص که بعدها به سنت نیکولاس (نیکولاس قدیس) شهرت یافت، در نقاشی‌های قرون وسطی و عصر رنسانس به شکل مردی بلند بالا با چهره‌ای جدی و نجیبانه نشان داده شده است و تا حدود قرن شانزدهم، جشن مخصوص او در روز ششم دسامبر در سراسر اروپا برگزار می‌شد، اما از آن پس، این جشن، تنها به پروتستان‌های هلند منحصر گردید. مهاجران هلندی که به آمریکای شمالی کوچ کردند، این رسم را با خود به آن کشور بردند و در آنجا بود که نام او به سانتا کلوز تغییر یافت.

ایام ظهور Epiphany

ایام ظهور، ولادت و یا نمایان شدن، به زمانی اطلاق می‌شود که عیسای مسیح پسر خدا به صورت یک نوزاد پا به عرصه‌ی این جهان گذاشت؛ این ایام معمولاَ پس از ایام کریسمس و از تاریخ ششم ژانویه همزمان با هفدهم دی ماه آغاز و جشن گرفته می‌شود. این رویداد بر اساس زمانی است که سه نفر از ستاره‌شناسان بر اساس روایت کتاب مقدس به دیدار عیسای مسیح در هنگام نوزادی آمدند. از همین جهت برخی از فرهنگ‌های اسپانیایی و لاتین و همچنین برخی از مکان‌ها در کشورهای اروپایی این روز را به نام «روزِ سه پادشاه» نیز می‌شناسند.

از آن جهت که بین تقویم آداب و رسوم کلیسایی در کلیسای ارتدکس شرق و در کلیسای کاتولیک غرب تفاوت وجود داشت، ایام کریسمس و ایام ظهور در زمان‌های متفاوتی جشن گرفته می‌شد اما امروزه بر اساس تقویم کلیساهای غربی، همه این ایام را بطور همزمان برگزار می‌کنند.

اما کلیساهای ارتدکس یونانی و روسی و صربستان، هنوز از تقویم قدیم پیروی کرده و این روز را در نوزدهم ژانویه مصادف با سی دی ماه برگزار می‌کنند.

ایام ظهور معمولا اوج ایام تجلی و دوازده روز کریسمس است، که در واقع در آخرین روز کریسمس واقع شده است. معمولاَ این روز همراه با جشن است و کیک خاصی بنام «کیک پادشاه» نیز تدارک دیده می‌شود.

در واقع واژه «Epiphany» به مفهوم «شناخته شده» و «آشکار شده» است که بر طبق دیدگاه کلیساهای غربی پس از ملاقات سه ستاره‌شناس مجوسی با عیسای مسیح در هنگام نوزادی، سبب شد تا عیسای مسیح همانا خداوند و پادشاه به این دنیا معرفی شود. رنگ طلایی و سفید نیز از رنگ‌های نمادین این روز هستند؛ و معمولاَ سه تاج یا سه هدیه، و یا یک ستاره‌ی پنج‌پَر، یا تصویری از تاج و ستاره نیز از نمادهای این مراسم هستند.

ایام انابت Lent

انابت ایامی برای روزه گرفتن به مدت ۴۰ روز قبل از عید پاک یا روز قیام است، البته لازم به یادآوری است که ایام انابت ۴۶ روز قبل از روز قیام شروع می‌شود ولی از آنجا که دارای شش یکشنبه است و در روز یکشنبه معمولاَ روزه گرفته نمی‌شود، لذا ایام روز به مدت چهل روز خواهد بود؛ این ایام با «چهارشنبه خاکستر» شروع و به مدت چهل و شش روز ادامه پیدا می‌کند. این ایام زمانی برای نگرش به امور روحانی شخصی و تجدید رابطه با خداوند است. این ایام دورانی برای روزه و دعا و بازگشت از گناهان و بخشش است.

تاریخ برگزاری آن بستگی به تاریخ عید پاک داشته و مابین ۱۲ فوریه تا ۱۵ مارس و همزمان با ۲۴ بهمن تا ۲۳ اسفند قرار می‌گیرد. این ایام شامل مراسم متنوعی است که به هر یک از آنها پرداخته خواهد شد.

این چهل روز بر اساس چهل روزی است که عیسای مسیح قبل از شروع خدمتش به روزه پرداخت. قابل ذکر است که عدد چهل بارها در کتاب مقدس برای آماده سازی افراد استفاده شده است که این ایام بازتابی از آنها نیز می‌تواند باشد.

• موسی چهل روز را در کوه سینا با خدا گذراند (خروج ۲۴: ۱۸).
• ایلیا چهل روز و شب را تا رسیدن به کوه حوریب سپری کرد (اول پادشاهان ۱۹: ۸).
• خداوند چهل روز و چهل شب به بارش باران در دوران طوفان نوح ادامه داد (پیدایش ۷: ۴).
• عبرانیان در هنگام عزیمت به سرزمین موعود، برای مدت چهل سال در بیابان بودند (اعداد ۱۴: ۳۳).
• یونس قبل از انجام داوری خدا بر مردم نینوا، به آنها چهل روز برای توبه و بازگشت از گناهان فرصت داد (یونس ۳: ۴).

کلیساها در نقاط مختلف دنیا دارای سنت‌های متفاوتی در این ایام هستند. بعضی‌ها از خوردن گوشت به هر شکلی پرهیز می‌کنند؛ برخی فقط گوشتِ ماهی و لبنیات نمی‌خورند؛ برخی نیز از خوردن غذاهای مورد علاقه خود امتناع می‌کنند. افراد سعی می‌کنند در طی این ایام عادت‌های بدِ خود را چه شخصی و چه عمومی به کنار بگذراند.

چهارشنبه خاکستر Ash Wednesday

اولین روز شروعِ ایام انابت به نام چهارشنبه خاکستر شناخته می‌شود؛ بطور رسمی نام این روز «روز خاکستر» است اما از آن جهت که ایام انابت همواره با روز چهارشنبه آغاز می‌شود بنام «چهارشنبه خاکستر» معروف شده است. قبلاَ این روز صرفاَ توسط کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد. اما امروزه تقریباَ اکثر مسیحیان به برگزاری این روز اقدام می‌کنند، زیرا همه ایمانداران نیاز به توبه دارند.

قابل ذکر است که چنین روزی یا برگزاری چنین روزی هرگز در کتاب مقدس درج نشده است. در واقع برای اولین بار کلیسای کاتولیک روم توسط شورای نیقیه در سال ۳۲۵ بعد از میلاد تصمیم به برقراری ایام انابت گرفت تا فرصتی برای مردم جهت شناخت بیشتر از مسیح و زمانی برای توبه و بازگشت بسوی خدا باشد. اما در سال ۶۰۱ پس از میلاد، «پاپ گریگوری» مراسم «چهارشنبه خاکستر» را بنیاد نهاد؛ پاپ گریگوری همچنین نقش «صلیب با خاکستر» بر پیشانی را به عنوان نمادی از توبه برقرار ساخت.

خاکسترِ این روز معمولاَ از سوزاندان برگ‌های نخلی تهیه می‌شود که از سال گذشته از روز نخل بجا مانده و تقدیس شده است.

نقش «صلیب با خاکستر» نشانه توبه و فروتن ساختن است. مسیحیان معتقد هستند که این نقش، نشانه‌ای است از اینکه بیاد آوریم که از خاک بوجود آمده‌ایم و به خاک باز خواهیم گشت. همچنین به یاد داشته باشند که خداوند نسبت به قلب‌های توبه‌کننده، رئوف و پُر از رحمت است. هر چند که کتاب مقدس در مورد چهارشنبه خاکستر چیزی نگفته است، اما در کتاب مقدس و در عهد قدیم، خاکستر همواره نمادی از توبه و فروتنی بوده است (دوم سموئیل ۱۳: ۱۹؛ استر ۴: ۱؛ ایوب ۲: ۸؛ دانیال ۹: ۳).

«چهارشنبه خاکستر» فقط متعلق به کاتولیک‌ها یا ارتودکس‌ها یا کلیساهای سنتی نیست، بلکه متعلق به تمامی مسیحیان ایمانداری است که نیاز به توبه را در خود می‌بینند و می‌خواهند در ایمان خود زندگی کنند.

هفته مقدس Holy Week

«هفته مقدس» ششمین و آخرین هفته از ایام انابت است که در واقع هفته‌ی قبل از «عید پاک» می‌باشد و زمانی است تا ایمانداران آخرین هفته از زندگی مسیح را بر روی زمین به یاد بیاورند. کلیساها در این هفته معمولاَ به زندگی مسیح و رویدادهای این هفته در دوران مسیح می‌پردازند.

برخی از کلیساها بطور سنتی هر روز دارای برنامه خاصی در کلیسا هستند؛ اما معمولاَ «یکشنبه نخل» و «پنج‌شنبه میثاق» و «جمعه نیک» از روزهایی هستند که مورد توجه اغلب کلیساها هستند. هر روز از ایام این هفته دارای نام خاص خود و سنت‌های خاصی است. 

روزهای «هفته پاک یا مقدس» بدین شرح است؛ یك‌شنبه روز نخل، دوشنبه هفته مقدس، سه‌شنبه هفته مقدس، چهارشنبه هفته مقدس، پنج‌شنبه روز انعام، جمعه نیکو یا جمعه صلیب، شنبه شب عید پاک و یک‌شنبه روز عید پاک محسوب می‌شود.

سعی می‌کنیم تا در حد امکان به شرح هر یک از این روزها بپردازیم.

یکشنبه نخل Palm Sunday

یکشنبه نخل که به آن یکشنبه «شور و شوق» نیز گفته می‌شود، اولین روز از «هفته مقدس» است. این یکشنبه مصادف است با ورود پیروزمندانه مسیح به اورشلیم که توسط انبوه جمعیت به عنوان مسیح پادشاه با برگ‌های نخل مورد استقبال قرار می‌گیرد. این رویداد در هر چهار انجیل نیز ثبت شده است، هرچند که این جمعیت در پنج روز آینده برای مصلوب کردن مسیح فریاد خواهند کشید.

بطور سنتی پرستندگان در کلیسا سرودهای جشن خوانده و برگ‌هایی از نخل را در دست گرفته و تکان می‌دهند. در بسیاری از کلیساها، کودکان بخشی جدایی‌ناپذیر از این برنامه هستند و اغلب کلیساها با وسایل مختلف برنامه‌های خاصی را برای کودکان در نظر می‌گیرند. کلیساها در این یکشنبه بر ورود پیروزمندانه مسیح به اورشلیم تمرکز می‌کنند.

دوشنبه انجیر Fig Monday

دومین روز از «هفته مقدس» به عنوان «دوشنبه مقدس» شناخته می‌شود اما به آن «دوشنبه انجیر» نیز گفته می‌شود؛ این روزی است که مسیح درخت انجیر را مورد خطاب قرار داد و این درخت دیگر هرگز ثمری به بار نیاورد. و این نمادی است که خدا این جهان را جهت ثمر دادن آفرید ولی این جهان در این امر موفق نبود؛ از این جهت بطور سنتی برخی از مسیحیان در این روز انجیر خشک می‌خورند تا آن روز و کار مسیح را و نتیجه آن برای ایمانداران را بیاد بیاورند. در این روز همچنین مسیح وارد معبد شد و آنرا از دلالان و صرافان پاکسازی کرد.

سه‌شنبه مقدس Holy Tuesday

در این روز عیسای مسیح، فریسیان را که از رهبران مذهبی بودند مورد موأخذه قرار داد.

فَریسیان 

فریسیان فرقه‌ای بودند در دین یهود. واژه «فریسی» به معنی «جدا شده» است. در زمان مسیح، عقاید فریسیان تاثیر زیادی بر یهودیان داشت. آنان فرقه‌ای بسیار سخت‌گیر بودند که با جدیت می‌کوشیدند تا تمامی جزئیات شریعت یهود را بجا آورند. آنان خود را اشخاصی عادل می‌دانستند؛ اما واقعیت امر این است که در زمان مسیح، عده‌ای از آنان صرفاَ به ظواهر مذهب توجه نشان می‌دادند، نه به عمق و روح آن؛ بعضی از ایشان در باطن، اشخاصی شریر و ریاکار بودند (متی ۲۳: ۱۳-۳۲). البته نمی‌توان گفت که تمامی فریسیان ریاکار بودند. نیقودیموس و غمالائیل در عین فریسی بودن، اشخاصی صالح و درستکار بودند (یوحنا ۳: ۱، اعمال ۵: ۳۴). پولس رسول خود یک فریسی بود (اعمال ۲۶: ۵، فیلیپیان ۳: ۵).

صَدوقیان 

در زمان مسیح، صدوقیان یک فرقه مهم در دین یهود بودند. اکثر کاهنان بلند پایه یهودی، از فرقه صدوقیان بودند. صدوقیان به قیام بدن انسان یا حیات پس از مرگ ایمان نداشتند. آنان نیز همانند فریسیان، با مسیح و شاگردانش مخالفت می‌کردند.

چهارشنبه جاسوس Spy Wednesday

در این روز «یهودا اسخریوطی» با کاهنان یهودی برای تسلیم نمودن عیسی وارد مذاکره شد و نقشه خیانت به مسیح را طراحی کرد.

ایام تیره Tenebrae

لغت «Tenebrae» یک واژه لاتینی و به معنای «ایام تیره و تاریک» است. این ایام به آخرین سه‌روز هفته مقدس یعنی «پنج‌شنبه ‌میثاق»، «جمعه نیک»، و «شنبه مقدس» اطلاق می‌شود. این ایام در برگیرنده حوادث غم‌انگیزی است که در زندگی عیسی مسیح از ورود پربرکت به سوی اورشلیم در «یک‌شنبه نخل» تا دفن عیسی مسیح پس از مصلوب شدن در «جمعه نیک» رُخ داده بود.

پنج‌شنبه میثاق Maundy Thursday

این روز با چندین نام متفاوت است که همه در ارتباط با وقایع این روز در دوران مسیح هستند؛ «پنج‌شنبه میثاق»، «پنج‌شنبه انعام»، «پنج‌شنبه فرمان»، و «پنج‌شنبه رنج و عذاب»، همگی از نام‌هایی هستند که با این روز پیوستگی دارند. اما در کشور ما (ایران) بیشتر با نام «پنج‌شنبه فرمان یا میثاق» شناخته می‌شود، زیرا در این روز عیسای مسیح فرمان جدیدی به شاگردان خود و همچنین به ما داد: «۳۴ به شما حکمی تازه می‌دهم که یکدیگر را محبت نمایید، چنانکه من شما را محبت نمودم تا شما نیز یکدیگر را محبت نمایید. ۳۵ به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید» (یوحنا ۱۳: ۳۴-۳۵). این روز بر اساس سنت‌های کلیسای با چندین مراسم خاص نیز همراه است.

در این روز عیسای مسیح به شاگردانش فرمان داد تا شام «عید پسح» را تدارک ببینند که در واقع این آخرین شام عیسای مسیح بود. در این روز ایمانداران اقدام به اجرای مراسم «عشای ربانی» می‌کنند تا عهد جدید خداوند را که با خون عیسای مسیح بسته شد به یاد بیاورند و با و او و با سایر ایمانداران در اتحاد و یگانگی قرار بگیرند. در این روز بطور سنتی نیز ایمانداران اقدام به شستن پای یکدیگر می‌کنند چنانچه که مسیح پای شاگردان خود را شست. کلیساهای کاتولیک روم نیز معمولاَ در چنین روزی اقدام به تقدیس ایمانداران با «روغنِ مقدس» می‌کنند.

 شام خداوند (عشای ربانی) 

آخرین شامی که عیسای مسیح با شاگردان خود قبل از تسلیم شدن و مصلوب شدن خورد را شام خداوند می‌گویند. شام خداوند، حکم خداوند است، که در طی آن، ایمانداران گرد هم آمده، نان خورده و پیاله‌ی خداوند را می‌نوشند. نان، به نشانه‌ی بدن مسیح، که برای قومش فدا شد؛ و پیاله‌ی خداوند، به نشانه‌ی عهد جدید در خون مسیح است.

نان شراب به عنوان یکی از ارکان اجزای اصلی عمل عشای ربانی دارای مفهوم خاصی در مسیحیت می‌‌باشد. به آیین عشای ربانی (high mass)، شام خداوند (lords supper)، شکستن نان، مجلس سپاسگزاری شراکت هم اطلاق شده است. این عمل نماد حلول تجسد الهی قلمداد می‌شود. در اناجیل روایت شده است که عیسی مسیح در آخرین شب حیات خود که شب عید فِصح یهودیان بود به اتفاق شاگردان به سنت کتاب مقدس شام دسته جمعی (شام آخر) را صرف کردند.

جمعه نیک Good Friday

«جمعه هفته مقدس» بطور سنتی «جمعه نیک» یا «جمعه مقدس» نامیده می‌شود. این روزی برای به یاد آوردن مصلوب شدن و مرگ مسیح بخاطر گناهان ماست. روز به یاد آوردن کار عظیم خداوند برای انسان گناهکار. در این روز کلیساها بر دستگیری، محاکمه، مصلوب شدن، رنج، و دفن شدن مسیح تمرکز می‌کنند و از زاویه‌های مختلف به این وقایع می‌پردازند. جشن شکرگزاری و پرستش از مراسم معمول این روز هستند که در مرکز توجه کلیساها قرار دارند و جلسات کلیسایی در این روز معمولاَ در هنگام بعد از ظهر برگزار می‌شوند.

شنبه سیاه Black Saturday

«شنبه سیاه» هفتمین روز از «هفته مقدس» است روزی که عیسای مسیح در مقبره بود. سه تا از اناجیل حکایت می‌کنند که روز سبتِ یهودیان بود که نمایانگر هفتمین روز و روز استراحت است. معمولاَ برخی از کلیسا در این روز مراسم کلیسایی برگزار می‌کنند، در این روز مراسم «عشای ربانی» گرفته نمی‌شود.

به طور سنتی، این روزی برای تعمق و سکوت در تأمل نمودن به دنیایی تاریک و بدون امید و بدون آینده است که از فیض خدا دور مانده است. همچنین این روز زمانی برای بیاد آوردن و ادای احترام به ایماندارانی است که جان خود را برای ایمان به مسیح از دست داده‌اند.

برخی از ایمانداران پس از غروب آفتاب و در شبِ عید پاک با هم تا صبح بیدار مانده و به دعا و نیایش می‌پردازند. «شنبه مقدس» به طور سنتی بازتابی از انتظار، و زمانی برای گریه و ماتم شبانه است در حالی که صبح شادی در راه است؛ «اشک‌های شبانه، صبح شادی در پی خواهد داشت» (مزامیر ۳۰: ۵).

عید پاک/ ایستر Easter

«عید پاک یا قیام»، روز «رستاخیز عیسی مسیح» از مُردگان و یکی از مهمترین اعیاد مسیحیان پس از کریسمس است. روز یک‌شنبه برای اولین بار از سوی شورای نیقیه در سال ۳۲۵ میلادی رسماً به عنوان روز قیام مسیح معرفی شد و بدین ترتیب مسیحیان روز یک‌شنبه را جایگزین روز «شنبه یا شبات» کردند که مطابق شریعت یهود، روز استراحت مذهبی یهودیان بود. بدینسان روز فصح از عید قیام مسیح مجزا گردید.

بدین ترتیب اولین یک‌شنبه بعد از برآمدن ماه کامل (بدر) پس از رسیدن خورشید به بُرج حَمَل را روز قیام دانستند، که می‌تواند میان سوم فروردین تا آخر فروردین (۲۲ مارس تا ۲۵ آوریل) قرار گیرد.

تاریخچه   

مسیحیان نخستین، که در جامعه‌ای یهودی می‌زیستند، جشن رستاخیز مسیح را همزمان با مراسم عید فصح برپا می‌کردند.

روز یکشنبه برای اولین بار از سوی شورای نیقیه در سال ۳۲۵ میلادی رسماً به عنوان روز قیام مسیح معرفی شد و بدین ترتیب مسیحیان روز یکشنبه را جایگزین روز شنبه یا "شبات" کردند که مطابق شریعت یهود، روز استراحت مذهبی یهودیان بود. بدینسان روز فصح از عید قیام مسیح مجزا گردید.

بدین ترتیب اولین یکشنبه بعد از برآمدن ماه کامل (بدر) پس از رسیدن خورشید به برج حمل را روز قیام دانستند، که می‌تواند میان سوم فروردین تا آخر فروردین (۲۲ مارس تا ۲۵ آوریل) قرار گیرد. از اینرو زمان عید پاک ثابت نیست و هر سال میان ۲۲ مارس تا ۲۵ آوریل تغییر می‌کند، ولی آنچه درباره این عید جالب است همزمانی این جشن با آغاز بهار و نوروز ما ایرانیان است.

عنوان «پاک» برخلاف آنچه برخی تصور می‌کنند، ربطی به «پاکی» و «تمییزی» ندارد، بلکه ترجمه فرانسوی عید قیام است. واژه فرانسوی «پاک» نیز خود از واژه لاتین «پاسخا» (Paskha) مشتق شده است که ریشه‌اش همان واژه عبری «پسَح»، مهمترین عید یهودیان است. علت این است که مصلوب شدن عیسی مسیح در هفته‌ای اتفاق افتاد که یهودیان بره پسح یا فصح را به یادبود خروج قوم یهود از اسارت مصر قربانی می‌کردند. درست همانطور که در شب واقعۀ پسح خون بره که بر سر در منازل قوم خدا پاشیده شده بود سبب رهایی آنان گردید، در واقعه صلیب و قیام مسیح نیز خون بره خدا سبب رهایی و رستگاری قوم جدید خدا شد.

در این مورد واژه انگلیسی Easter دو نظریه متفاوت وجود دارد. برخی از محققین آن را برگرفته از لغت Easter می‌دانند که نام الهه‌ی نور یا بهار در میان اقوام آنگلوساکسون بود. آنگلوساکسون‌ها این الهه را مظهر نور در حال تزاید می‌دانستند که نوید دهنده‌ی رسیدن بهار و آغاز سال بود. به همین دلیل امروزه در آلمان جشنی سنتی به نام Ester وجود دارد که در آن مردم تخم مرغ‌های قرمز رنگ به نشانۀ تولد دوباره به یکدیگر می‌دهند. برخی دیگر معتقدند که عنوان Easter از لغت Eostarun در زبان قدیمی آلمان به معنی «فجر» یا «سپیده دم» آمده است. شبیه همین لغت در زبان آلمان قدیم به معنی «سفید» نیز هست. جالب است که عید قیام از دیرباز روزی «سفید» دانسته می‌شد چون مسیحیانی که در این روز برای اولین بار غسل تعمید می‌گرفتند، به مناسبت جشن قیام مسیح جامه‌هایی سفید می‌پوشیدند. 

آداب و رسوم   

گرچه آداب و مراسم مذهبی این مراسم هر سال کمرنگ تر می‌شود، اما مسیحیان این مراسم را همراه با آیین و مناسک خاصی برگزار می‌کردند. یکی از این مراسم که هنوز هم میان بسیاری از مسیحیان رعایت می‌شود، روزه داری است که البته در میان باورهای مختلف مسیحی از روزه داری تا پرهیز از پرخوری یا پرهیز از خوردن گوشت تغییر می‌کند. این روزها همچنین روزهای مقدسی برای توبه از گناهان نیز به شمار می‌رود. اما آنچه امروزه در بیشتر کشورهای غربی و مسیحی از عید پاک به جا مانده خانه تکانی، آشپزی و تدارک برای میهمانی عید پاک است. رنگ کردن تخم مرغ‌ها نیز یکی دیگر از این آیینها می‌باشد.

مراسم عید پاک، معمولاً از یک هفته قبل و به نام هفته پاک یا هفته مقدس شروع می‌شود. به ایمانداران توصیه می‌شود که این روزها را با روزه داری، امساک، پارسایی و پرهیزکاری طی کنند.

هفته پاک با روز «یکشنبه نخل» شروع می‌شود، که ششمین و آخرین یکشنبه از ایام توبه و روزه است. مطابق با کتاب مقدس، در آخرین یکشنبه پیش از عید پاک، مسیح پیروزمندانه وارد اورشلیم شد، در حالیکه پیروان او مسیر حرکت او را با شاخ و برگ درخت نخل فرش کرده بودند. از اینرو به یکشنبه نخل معروف شده است.

«جمعه نیک» یا «جمعه صلیب»، روزی است که مسیح به صلیب کشیده شد، برخی از ایمانداران در این روز معمولاً از خوردن گوشت خود داری می‌کنند. این روز در اکثر کشورهاى مسیحى تعطیل عمومى است.

روز شنبه را، که به «شنبه مقدس» معروف است، ایمانداران معمولاَ به عبادت و تأمل و خویشتن‌داری بر گزار می‌کنند.

روز یکشنبه که همان روز قیام مسیح است در همه خانه‌ها جشن بر گزار می‌شود، که با شادمانی و بزم همراه است. غذای اصلی در این روز معمولاً از گوشت بره است. 

خرگوش و تخم‌مرغ‌های رنگی عید پاک   

خرگوش عید پاک که به «خرگوش بهار» شهرت داد در بخش‌هایی از ایالات متحده به عنوان «خرگوش اساطیری» که در روز عید پاک به کودکان هدیه می‌دهند شناخته شده است و ریشه آن به فرهنگ‌های اروپای غربی باز می‌گردد. فرهنگ ارائه تخم مرغ توسط یک خرگوش از سوی پروتستان‌های آلمان به وجود آمده که می‌خواستند از سنت خوردن تخم مرغ رنگی کاتولیک‌ها در روز «عید پاک» پرهیز کنند و از سویی هم نمی‌خواستند فرزندان خود را با سنت‌های روزه‌داری کاتولیک آشنا کنند؛ چرا که در مذهب کاتولیک مسیحیت خوردن تخم‌مرغ در ایام روزه ممنوع بود به همین دلیل تخم‌مرغ در روز عید پاک فراوان بود. از اینرو، ایده خرگوشی که تخم‌مرغ به کودکان هدیه می‌دهد توسط مهاجران آلمانی به ایالات متحده راه یافت. هم اکنون در برخی از ایالت‌های آمریکا، بزرگسالان تخم‌مرغ رنگی‌ها را پنهان می‌کنند تا کودکان آنها را پیدا کنند و در برخی دیگر از ایالت‌ها تخم‌مرغ‌های عید پاک را هدیه خرگوش می‌دانند.

در کل خرگوش نماد زایش و باروری است، زیرا خرگوش حیوانی چالاک است که در آغاز بهار در حال زاد و ولد است.

تخم‌مرغ عید پاک، تخم‌مرغ‌های ویژه‌ای هستند که غالباً به منظور جشن گرفتن عید پاک یا آغاز بهار هدیه داده می‌شوند. تخم‌مرغ، نشانگر زایش دوباره‌ی زمین در جشن‌های بهاری است.

روزهای هفته پاک یا مقدس بدین شرح است؛ یك‌شنبه روز نخل، دوشنبه هفته مقدس، سه‌شنبه هفته مقدس، چهارشنبه هفته مقدس، پنج‌شنبه روز انعام، جمعه نیکو یا جمعه صلیب، شنبه شب عید پاک و یک‌شنبه روز عید پاک محسوب می‌شود. 

سنت‌های روز عید پاک   

کلیساها مراسم مختلفی را در روز عید پاک برگزار می‌کنند که این مراسم در کلیساهای غربی و شرقی با یکدیگر تفاوت دارد. 

عید پاک در غرب   

جشن عید پاک به شیوه‌های مختلفی در میان مسیحیان غربی برگزار می‌شود. مراسم سنتی و عبادی عید پاک در میان کاتولیک‌ها، لوتری‌ها و انگلیکن‌ها از شنبه مقدس با مراسم شامگاهی عید پاک آغاز شده که به عنوان مهمترین عبادت سال محسوب می‌شود. این مراسم در تاریکی مطلق که در آن تنها یک شمع به نماد بلند شدن مسیح از دنیای مُردگان روشن می‌شود و دعای ویژه عید پاک منسوب به «سنت آمروس» قرائت می‌شود. پیش از این مراسم بخش‌هایی از عهد قدیم قرائت می‌شود که عمدتاً داستان آفرینش، قربانی اسحاق، گذشتن از دریای سرخ و پیش‌بینی ظهور مسیح از عهد قدیم کتاب مقدس انتخاب می‌شود. این بخش از مراسم روز عید پاک با سرود روحانی حمد خداوند و قرائت‌های از رستاخیر در انجیل به نقطه اوج خود می‌رسد. موعظه پس از قرائت انجیل نیز از برنامه‌های این روز محسوب می‌شود. در قدیم، عید پاک به عنوان مناسب‌ترین زمان برای تعمید محسوب می‌شد که اکنون این سنت تنها در کلیسای کاتولیک رُم صورت می‌گیرد. مراسم شامگاهی عید پاک با برگزاری «عشای ربانی» خاتمه می‌یابد. مراسم دیگر عید پاک در روز یکشنبه برگزار می‌شود. برخی از کلیساها ترجیح می‌دهند این مراسم شبانگاهی را در ساعات اولیه صبح یکشنبه برگزار کنند، البته تا شنبه شب، برخی از کلیساها نیز پیش از روشن کردن شمع به قرائت عهد قدیم می‌پردازند. 

عید پاک در شرق   

عید پاک مهم‌ترین و بنیادی‌ترین عید ارتدکس شرقی محسوب می‌شود و دیگر مراسم دینی چون کریسمس در تقویم ارتدکس شرقی از درجه دوم اهمیت برخوردار است. این امر بیشتر در فرهنگ کشورهایی به چشم می‌خورد که به صورت سنتی اکثریت جمعیت آنها را ارتدکس‌ها تشکیل داده‌اند. برخی از تحلیلگران مسیحیت، سنت‌های کلیساهای شرقی را اصلی و غنی توصیف می‌کنند و از سوی دیگر سنت‌هایی را که زمان عید کریسمس اجرا می‌شود را اصولاَ منسوب به کشورهای غربی چون آلمان یا ایالات متحده آمریکا می‌دانند. البته این امر بدان معنا نیست که کریسمس و دیگرمراسم عبادی در تقویم دینی مسیحیت نادیده انگاشته می‌شود، بلکه این رویدادها نیز در جای خود از اهمیت بسیاری برخوردار است، نقطه‌ی اوج مراسم دینیِ مسیحیت «روز رستاخیر مسیح» محسوب می‌شود. عید پاک تحقق هدف رسالت مسیح بر زمین است و این امر در سرودهای روحانی که در این روزخوانده می‌شود نیز مورد تأکید قرار می‌گیرد. علاوه بر روزه گرفتن، صدقه دادن و دعا کردن، مسیحیان ارتدکس باید از تمام فعالیت‌های اضافه پرهیز کنند. بر اساس سنت‌های ارتدکس، در عصر روزِ شنبه مقدس پس از ساعت ۱۱ شب مراسم آغاز می‌شود و تمام چراغ‌ها و روشنایی‌های ساختمان کلیسا خاموش می‌شود و تنها یک شعله کوچک در محراب روشن می‌شود و یا اینکه در ابتدا شبان، شمع خود را روشن کرده و پس از آن شمع‌های شماسان را روشن می‌کند و آنها نیز شمع‌های شرکت کنندگان در کلیسا را روشن خواهند کرد. درست زمان نیمه شب مراسم دعای ویژه صبح برگزار می‌شود. سهیم شدن در غذای خود با دیگران نیز از رسوم این ایام محسوب می‌شود. روز پس از شنبه مقدس که روز عید پاک محسوب می‌شود هیچ مراسم عبادی برگزار نمی‌شود؛ چرا که مراسم آن روز در ساعات اولیه بامدادی به اتمام رسیده است، اما عصرِ عید پاک مراسم دعای عصرگاهی و سهیم کردن دیگران در یک وعده غذایی برگزار می‌شود. در این مراسم که در طول چند قرن اخیر به یک رسم تبدیل شده کشیش و دیگر حاضران در کلیسا یک بخش از انجیل یوحنا را به هر زبانی که می‌توانند قرائت می‌کنند. هفته‌ای که پس از یکشنبه عید پاک می‌آید به هفته روشن شهرت دارد که روزه گرفتن ممنوع اعلام شده است و مسیحیان زمان دیدار با یکدیگر می‌گویند مسیح برخاسته است و در پاسخ می‌شنوند که او به راستی برخاسته است. 

شَمّاس در مسیحیت از خادمان کلیسا است و آغازگر سلسله مراتب روحانیت در کلیساست. شماس در مراسم دعا و نماز تنها اجازه تلاوت رساله‌ها را دارد مگر شناس انجیلی شده باشد. مقام‌های شماس خود به سه رتبه تقسیم می‌شود. شماس دربان، شماس یاور، شماس انجیلی ( شماسی که اجازه تلاوت انجیل و جاری کردن عقد ازدواج و همچنین اجرای غسل تعمید را داراست). مقام‌های کلیسایی از شماس آغاز شده و به ترتیب به کشیش، خوری (سرپرست کشیشان)، اسقف، سراسقف، کاردینال و بالاترین درجه یعنی پاپ می‌رسد.

روز صعود Ascension Day

در این روز عیسای مسیح به آسمان صعود کرد و خدمت زمینی او به پایان رسید. این رویداد چهل روز پس از عید پاک و برخاستن مسیح از مُردگان جشن گرفته می‌شود.

عیسای مسیح در طی این چهل روز بارها به شاگردان خود ظاهر شده و با آنها صحبت کرده و هم‌سُفره شد. و سپس در روز چهلم و در جلوی چشم آنها به آسمان ربوده شد.

در این عید آیاتی از انجیل لوقا فصل ۲۴ از آیه ۳۶ تا پایان فصل قرائت می‌گردد. همان‌طور که مسیح جسم گرفت و انسان شد (عید میلاد یا کریسمس)، همان‌طور نیز در عید صعود به آسمان رجعت نمود تا به جایگاه اولیه خود و نزد خدا برگردد. عید صعود مسیح، مفهوم عروس بودن کلیسا را به ارمغان می‌آورد. در این عید اشاراتی به اینکه مسیح داماد و کلیسا عروس می‌باشد، می‌شود. به این لحاظ کلیسا که نماد عروس است تا بازگشت ثانوی مسیح صبر نموده و خود را با کلام مسیح و دریافت نان مقدّس (بدن مسیح) و شراب مقدّس (خون مسیح)، مقدّس می‌سازد و خود را برای بازگشت مسیح آماده می‌نماید تا وارد ملکوت خداوند گردد. این جشنِ عروس‌آرایی را آشوریان کلوسوقله یا به تعبیری کلوسولقه می‌نامند. 

آیات زیر لحظات عروج عیسی مسیح به آسمان در میان حواریون را به تصویر می‌کشد: 

اعمال رسولان  فصل  ۱    (ترجمه شریف) 

صعود عیسی مسیح 

۶ پس هنگامی که همه دور هم جمع بودند از او پرسیدند: «خداوندا، آیا وقت آن رسیده است که تو بار دیگر سلطنت را به اسرائیل باز گردانی‌؟»  ۷ عیسی پاسخ داد: «برای شما لزومی ندارد که تاریخها و زمانهایی را که پدر در اختیار خود نگه داشته است بدانید‌.  ۸ اما وقتی روح‌القدس بر شما نازل شود قدرت خواهید یافت و در اورشلیم و تمام یهودیه و سامره و تا دور افتاده‌ترین نقاط عالم شاهدان من خواهید بود‌‌.»  ۹ همین که عیسی این را گفت، در حالی که همه نگاه می‌کردند، بالا برده شد و ابری او را از نظر ایشان ناپدید ساخت‌.  ۱۰ هنگامی که او می‌رفت و چشمان آنان هنوز به آسمان دوخته شده بود دو مرد سفیدپوش در کنار آنان ایستادند  ۱۱ و پرسیدند: «ای مردان جلیلی، چرا اینجا ایستاده‌اید و به آسمان نگاه می‌کنید؟ همین عیسی که از پیش شما به آسمان بالا برده شد، همان طوری که بالا رفت و شما دیدید، دوباره به همین طریق باز خواهد گشت‌‌.»

این مراسم در قرن چهارم میلادی و توسط آگوستین بنیاد گذاشته شده و بطور رسمی برگزار گردید؛ و همواره این مراسم بطور سنتی در روز پنج شنبه جشن گرفته می‌شود، البته برخی از کلیساها این مراسم و این جشن را در روز یک‌شنبه برگزار می‌کنند. در این روز معمولا بر بازگشت دوباره مسیح تمرکز می‌شود.

روز پنطیکاست Pentecost Day

مراسم «روز پنطیکاست» در روز یکشنبه و پنجاه روز پس از عید قیام و ده روز پس از صعود عیسی به آسمان برگزار می‌شود. برای مسیحیان روز پنطیکاست از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا در اولین عید پنطیکاست پس از مرگ و قیام عیسی، روح‌القدس با قدرت عظیم بر شاگردان او نازل شد. در آن زمان، شاگردان از روح‌القدس پُر شدند و تعمید روح‌القدس را یافتند. این جشن بر اساس هدیه روح‌القدس به ایمانداران است و همچنین این روز در واقع «روز تولد کلیسا» در جهان است. روز پنطیکاست «روز نوبرها» و «عید هفته‌ها» نیز نامیده می‌شود.

این روز در کشور انگلیس و ایرلند بنام روز «Whitsun» شناخته می‌شود.

یک‌شنبه تثلیث Trinity Sunday

«یکشنبه تثلیث» دقیقاَ یک‌شنبه پس از پنطیکاست است؛ در این روز کلیساها به بررسی طبیعت خداوند که شامل پدر، پسر، و روح‌القدس است می‌پردازند که نسبت به رویداهای تاریخی از اهمیت ویژه و خاصی برخوردار است. این روز بطور رسمی «آیین تثلیث مقدس» نامیده می‌شود. این یکی از معدود جشن‌هایی است که بیشتر به تعلیم و اصول مسیحی پرداخته می‌شود تا به وقایع تاریخی در دوران مسیحیت. این جشنِ یک روزه جهت بیاد آوردن اتحاد و یگانگی در شخصیت‌های تثلیث است. کلیساهای شرق معمولا در این روز مراسم خاصی ندارند و اعلام می‌گویند تثلیث نه تنها سالی یک‌بار بلکه هر یک‌شنبه باید مورد احترام و بازگویی قرار گیرد. البته کلیساهای غرب نیز معمولاَ در طی سال به مبحث تثلیث نیز می‌پردازند، اما این روز خاص را نیز برای پرداختن بیشتر به این مبحث در نظر گرفته‌اند.

روز نوید Annunciation

این جشن که بنام «جشن بشارت» نیز شناخته می‌شود مربوط به زمانی است که جبرئیل فرشته خداوند به ملاقات مریم رفت و به او خبر خوش مادر مسیح شدن را اطلاع داد، این جشن هر ساله در روز ۲۵ مارس مقارن با ۵ فروردین برگزار می‌شود. این واقعه در انجیل لوقا ۱: ۲۶-۳۸ ثبت شده است. قابل ذکر است که این جشن از قرن پنجم میلادی برقرار شده و شامل دو پیام ویژه است.

۱ - اقدام خدا برای وارد شدن به دنیای انسان‌ها به منظور نجات بشریت.

۲ - موافقت آزادانه مریم باکره برای مادر مسیح شدن.

ماشین حساب محاسبه آنلاین

اعیاد و مناسبت‌های کلیسای کاتولیک غربی برمبنای تقویم میلادی گریگوری (میلادیِ کنونی «Gregorian Calendar») و کلیسای ارتدوکس شرقی برمبنای تقویم میلادی ژولی (میلادیِ قدیم «Julian Calendar») محاسبه می‌شود. اختلاف این دو تقویم از سال ۱۹۰۰ تا ۲۱۰۰ میلادی، سیزده (۱۳) روز است. بفرض مثال چهاردهم آوریلِ میلادیِ کنونی (گریگوری) برابر است با یکم آوریلِ میلادیِ قدیم (ژولی).

ماشین حسابِ محاسبه آنلاین تاریخِ عید پاک (ایستر) در کلیساهای کاتولیک غربی (Gregorian Calendar) و ارتدوکس شرقی (Julian Calendar) بین سال‌های ۳۲۶ تا ۴۰۹۹ میلادی

ماشین حساب محاسبه آنلاین تاریخ عید پاک در کلیسای کاتولیک غربی «Gregorian Calendar» و کلیسای ارتدوکس شرقی «Julian Calendar» از سال ۳۲۵ تا ۲۵۰۰ میلادی از وب‌سایتِ رسمیِ رصدخانه سلطنتی پاریس

ماشین حساب محاسبه آنلاین عید پاک در کلیسای کاتولیک غربی (Gregorian Calendar) و کلیسای ارتدوکس شرقی (Julian Calendar)

ماشین حساب محاسبه آنلاین تاریخ عید پاک در کلیسای کاتولیک غربی (Gregorian Calendar) از سال ۱۵۸۳ تا ۲۱۹۹ میلادی

ماشین حساب محاسبه آنلاین عید پاک در کلیسای کاتولیک غربی (Gregorian Calendar) از بعد از سال ۱۵۸۲ میلادی به بعد.

مبدل تقویم مذهبی (ادیان ابراهیمی)

اسلام (هجری قمری)

یهودیت (عبری)

مسیحیت (کلیسای کاتولیک غربی) و (کلیسای ارتدوکس شرقی)

ماشین حساب محاسبه آنلاین روزهای مقدسِ ادیانِ ابراهیمی از  سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۵۰ میلادی از وب‌سایت رسمی رصدخانه سلطنتی پاریس

تقویم بین‌المللیِ ادیان (اوقات مقدس برای مذاهب جهانی). اسلام، مسیحیت، یهودیت، بودایی، هندو، سیک، شینتو، جین، کنفوسیوسی، زرتشتی، بهایی و سایر ادیان

گفتارهای دیگر:

توطئه قتل، مصلوب شدن و رستاخیزِ عیسی مسیح به روایتِ انجیلِ مِتی (ترجمه قدیم)

توطئه قتل، مصلوب شدن و رستاخیزِ عیسی مسیح به روایتِ انجیلِ مَرقُس (ترجمه قدیم)

توطئه قتل، مصلوب شدن و رستاخیزِ عیسی مسیح به روایتِ انجیلِ لوقا (ترجمه قدیم)

توطئه قتل، مصلوب شدن و رستاخیزِ عیسی مسیح به روایتِ انجیلِ یوحنا (ترجمه قدیم)

پ.ن: برخی از ترجمه‌های فارسی کتاب مقدس 

ترجمه قدیم

این ترجمه حاصل زحمات افراد متعدد از اوایل قرن نوزدهم می‌باشد، و در سال ۱۸۱۲ توسط هنری مارتین به کمک میرزا سید علی خان شروع و در سال ۱۸۴۶ توسط ویلیام گلن و میرزا محمد جعفر شیرزای به پایان رسید. این ترجمه از لحاظ ادبی اثری وزین و زیبا بوده، و در میان اهل ادب و تحقیق دارای محبوبیت و جایگاه ویژه می‌باشد. این ترجمه در سال ۱۹۹۶ با حروفچینی و رسم‌الخط جدید توسط سازمان انتشارات ایلام (Elam Ministries) به چاپ رسیده است. 

ترجمه شریف | مژده برای عصر جدید

ترجمه «مژده برای عصر جدید» معروف به «انجیل شریف» در سال ۱۹۷۶ میلادی، به فارسی ترجمه شد. سی سال تاریخ پُر شکوه این ترجمه حکایت از سادگی، شیوایی و پذیرش آن در میان همگان دارد. در این ترجمه از معتبرترین متون عبری، آرامی و یونانی استفاده شده است تا امانت ترجمه نسبت به متون اولیه کتاب مقدس حفظ گردد. این ترجمه در سال ۲۰۰۷ توسط سازمان انجمن‌های متحد کتاب مقدس (United Bible Societies) به چاپ رسیده است. 

ترجمه تفسیری

در این ترجمه از زبان فارسی امروزی استفاده شده است و شامل عهد قدیم و جدید می‌باشد. در ضمن، مطالب و اصطلاحات قدیمی و نامانوس را که درک آن برای خوانندگان زمان حاضر مشکل است، در این کتاب به شکلی ساده و تفسیر گونه بیان کرده است. به همین دلیل «ترجمه تفسیری» نامگذاری شده است. این ترجمه در سال ۱۹۹۵ توسط انجمن بین‌المللی کتاب مقدس (International Bible Society) به چاپ رسیده است.

کتاب مقدس با ترجمه‌های مختلف نظیرِ: «ترجمه قدیم»، «ترجمه شریف؛ مژده برای عصر جدید» و «ترجمه تفسیری» را بصورت آنلاین از «اینجا» یا «اینجا» یا «اینجا» یا «اینجا» بخوانید. ترجمه کاملِ توراتِ مقدس، مورد تایید جامعه کلیمیان ایران را از «اینجا» بخوانید.