جَهَنَّم
جَهَنَّم،
جایگاهی در جهان پس از مرگ که انسانِ تباه‌کار در آن
سزای اعمال خود را خواهد دید. در قرآن کریم افزون بر نام جهنم، نام‌های متعدد دیگری
مانند جحیم، سقر و سعیر نیز ناظر به جهنم یا طبقه‌ای از آن به کار رفته، و در بسیاری
موارد صرفاً به صورت «النار» (آتش) از آن یاد شده است. در فرهنگ ایران، نام دوزخ بازمانده
از ایران باستان، به عنوان معادلی برای جهنم کاربرد داشته است. مباحث جهنم نه تنها
در نصوص دینی از قرآن و حدیث بازتابی وسیع داشته، بلکه در حیطۀ دانش‌های دینی چون کلام،
فلسفه و عرفان نظری هم مباحثی را به خود اختصاص داده است.
بخش اول: واژه‌شناسی
واژه‌شناسی
جهنم
واژه‌ای مؤنث، به معنای چاه بسیار ژرف، در اصل نام آتشی است که خداوند با آن گناهکاران
و دوزخیان را مجازات می‌کند، و در اصطلاح قرآن کریم به معنای جایگاه عذاب اخروی است
که بدکاران و بی‌ایمانان در آنجا به کیفر اعمال خود می‌رسند.
